آفتاب

برای امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف

صبحی که بی طلوع تو برخیزم
مانند یک غروب غم انگیزم

آشفته در محاصره ی غم ها
با یأس و جهل و نفس گلاویزم

زخمی نیش عقربه ی ساعت
در آخرالزمان بلاخیزم

مانند کاسه های شکیبایی
از تلخی فراق تو لبریزم

دستم به دامنت که بهارانی
می پژمرم اگر که نیاویزم

مگذار مرد تجربه ها باشم
یادم بده که از چه بپرهیزم

عکست اگر چه نیست گلوبندم
یادت همیشه هست دلاویزم

***

تا تیغ آفتاب به کف دارم
از سایه ها برای چه بگریزم؟
#مهرداد_مهرابی
اسفند۱۳۹۹